‘In de stagnaties, het leed en de pijn, zijn we geneigd de doorbraken in de geschiedenis te vergeten. In zulke tijden wordt dank zij de feesten de herinneringen aan Zijn redding wakker gehouden, en wordt het vertrouwen gewekt dat ook ditmaal onderdrukking en geweld niet het laatste woord zullen hebben. Vaak gaat het in de feesten immers niet om een vreugde die spontaan tot viering leidt. Vaak moeten we onszelf ertoe brengen ons hart aan dat vertrouwen te herinneren (…) De viering schept even afstand tussen ons en de ogenschijnlijke toekomstloosheid.’